Hoe is het om (individuele) therapie te krijgen? Lees hier een ervaringsverhaal:
‘Ik heb een periode wekelijks individuele gesprekken gehad met een psychotherapeut. Deze gesprekken vonden plaats in de spreekkamer van een kleine GGz-instelling. Deze gesprekken heb ik als heel waardevol ervaren. Eerlijk toegeven, het was voor mij flink schrikken toen mij in één van de eerste sessies gespiegeld werd hoe ik de ander buitensloot en daarmee ook de weg naar mijn eigen gevoelens afsneed. Maar tegelijkertijd was het voor mij hét moment waarop ik mij voor het eerst gezien, gehoord en begrepen voelde. Het zorgde er ook voor dat ik mijzelf voor het eerst serieus nam en kon toegeven dat ik echt een probleem had. Voor mij was dit ook de eerste keer dat ik erop durfde te vertrouwen dat er mensen zijn die mij kunnen helpen om de confrontatie met mezelf en mij verleden aan te gaan.
Mijn ervaring met deze individuele therapie wil ik graag delen.
Elke week maak ik de reis naar de GGz-instelling voor mijn behandeling. Ik kom er al een tijdje en elke keer merk ik dat ik even tijd nodig heb om ‘te landen’. Ik voel mij veilig in deze ruimte. Dat was lang niet vanzelfsprekend maar ik heb er samen met de therapeut hard aan gewerkt om vertrouwen te krijgen en nu vind ik het fijn dat ik de kans krijg met mijn behandelaar te praten over wat mij bezighoudt.
Eenmaal met zijn tweeën in de spreekkamer wordt het gesprek al snel serieus en naar de kern toe geleid: “Wat was het belangrijkste in de afgelopen sessie, wat heb je daarvan meegenomen en hoe heb je daaraan gewerkt in de thuissituatie”. Ik ga ervoor zitten, of soms kruip ik juist een beetje weg, afhankelijk van hoe ik me voel. De behandelaar heeft hier oog voor en brengt wat hij ziet gebeuren meteen in contact. Het confronteren kan niet makkelijk zijn maar ik weet dat ik het nodig heb om dichter bij mezelf te komen en contact te kunnen maken met mijn lichaam en alle emoties die daar zijn, vaak verstopt, maar in ieder geval aanwezig.
De gesprekken ervaar ik als intensief; telkens wordt er een laagje afgepeld en meer zichtbaar wat de redenen zijn waarom ik mij gedraag zoals ik doe, waarom ik vaak zo onzeker ben en altijd maar weer twijfel en welke gevoelens ik voortdurend onderdruk. Tijdens de sessies leer ik om met mezelf in gesprek te gaan, nieuwsgierig te zijn naar mezelf en vragen te blijven stellen tot ik het antwoord weet. Ik leer kritisch te kijken naar mijn eigen handelen; niets is vanzelfsprekend. Er wordt mij tijd gegeven om de angsten die omhoog komen te laten zakken en als het mij niet alleen lukt word ik erbij geholpen.
Stap voor stap krijg ik meer inzicht. Deze inzichten probeer ik ook in de praktijk te brengen. Dat is niet altijd makkelijk. Soms val ik terug in ‘oud gedrag’. Ook voor mijn omgeving is het wennen; de verandering die zich in mij voltrekt is voor de ander soms verwarrend. Gelukkig kunnen we er samen over praten of neem ik de ervaring mee naar therapie om er samen met mijn therapeut op terug te kijken.
Na elke sessie ben ik weer verbaasd over wat het mij gebracht heeft en wat voor wending het gesprek genomen heeft. Het biedt mij een stevige basis om thuis zelf mee door te werken.’